λουκέτα και ανταγωνιστικότητα

Του Παναγιώτη Κουσίδη
Δεν υπάρχει δραματικότερη στιγμή για έναν μικρομεσαίο ή μεγάλοεπαγγελματία να κατεβάζει ρολά και να βάζει λουκέτο στο μαγαζί του. Μόνο όποιος έχει τέτοια βιώματα και εμπειρίες μπορεί να νιώσει τον πόνο, την απώλεια της αυτοεκτίμησης και την αγωνία για το επαγγελματικό του μέλλον. ΄Οσοι είμαστε μακριά από τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούμε να συγκλονιστούμε από αυτά τα δράματα. Μπορεί να δείξουμε συμπάθεια και κατανόηση αλλά δεν θα βασιστούμε και δεν θα εμπιστευτούμε να του δανείσουμε χρήματα. Μπορεί και να τον ενοχοποιήσουμε και να τον λοιδορήσουμε για κακή διαχείριση ή για έλλειψη επιχειρηματικής διορατικότητας. Μπορεί και να του δώσουμε κουράγιο ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες και νέες ευκαιρίες να ξαναστήσει μια νέα επιχείρηση. ΄Ομως ο καθένας κουβαλάει το δικό του σταυρό του μαρτυρίου. Εμείς όλοι όσοι είχαμε προκαταλήψεις και σύνδρομα κατά του επιχειρηματικού κέρδους και κάναμε αυθαίρετους υπαινιγμούς και αφορισμούς κατά της κερδοφορίας, αρχίσαμε να αναθεωρούμε τις παλιές και ξεπερασμένες αυτές αντιλήψεις και καταλαβαίνουμε πλέον καλύτερα την ωμή πραγματικότητα, ότι ο επιχειρηματικός κόσμος αποτελεί την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.

Και ο πλέον άσχετος με τα οικονομικά καταλαβαίνει ότι για να κλείνουν τόσες χιλιάδες καταστήματα σε ολόκληρη την Ελλάδα, σημαίνει ότι η διεθνής και η εγχώρια οικονομική κρίση έχει μειώσει τα εισοδήματα όλων των Ελλήνων. Αυτό συνεπάγεται μείωση της κατανάλωσης. Συνεπάγεται απώλεια μικρού και κυρίως μεγάλου αριθμού πελατών για τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις. Συνεπάγεται μείωση του τζίρου τους και των κερδών τους και κατά συνέπεια αδυναμία να ανταποκριθούν στα πάγια έξοδα λειτουργικότητας της επιχείρησης. Μείωση ή οριστική απόλυση του προσωπικού και διόγκωση της ανεργίας. Αδυναμία πληρωμής του ενοικίου και των άλλων λειτουργικών δαπανών (φώς, νερό, τηλέφωνο, ΤΕΒΕ, φόρους κ.λ.π.). Ακόμα κι αν εξευρεθεί τραπεζική ή ιδιωτική πηγή δανεισμού, πρέπει να υπάρχουν οι προϋποθέσεις εξόφλησης και αποπληρωμής. Αλλά με τέτοια έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και στις τράπεζες κινδυνεύεις να πέσεις στα χέρια τοκογλύφων και τότε υπογράφεις τη βέβαιη καταδίκη σου.

Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι η εποχή της τεχνητής ευμάρειας και το φαγοπότι της σπατάλης, αλλά και η αδυναμία εξεύρεσης μισθωτής εργασίας, εξέθρεψαν το φαινόμενο του πληθωρισμού των μικροεπιχειρήσεων, σε συνάρτηση με τον πληθυσμό της χώρας. Πολλοί από τους γνώστες των νόμων της αγοράς προέβλεπαν ότι θα έρθει η μέρα που πολλές επιχειρήσεις δεν θα είναι ανταγωνιστικές και κατά συνέπεια δεν θα είναι βιώσιμες. Μόνο όποιος διαθέτει "λίπος" των καλών εποχών και έχει αποταμιεύσει οικονομίες, μόνο όποιος διαθέτει ισχυρές πλάτες και βαθιές ρίζες στο επιχειρηματικό τοπίο, θα επιβιώσει και θα αντέξει μέχρι να περάσει η κρίση. Μέχρι να έρθει η ανάπτυξη και να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και να αυξηθεί η καταναλωτική ευχέρεια των μικρομεσαίων στρωμάτων, μόνο τότε θα γίνει αναθέρμανση της οικονομίας και θα έρθουν οι καλύτερες μέρες.

Αλλά μέχρι τότε (2015 και μετά) το σύνθημα της αγοράς θα είναι "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Τώρα πλέον μόνο οι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις έχουν τέτοια δυνατότητα. Διαφορετικά θα είμαστε θεατές να βλέπουμε ελληνικά καταστήματα και επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτα και να περνάνε σε ξένα χέρια, ακόμη και οικονομικών μεταναστών. Δεν θα επιχειρήσω επί του παρόντος πολιτική αναγωγή και ανάλυση των αιτίων, διότι θα πλατιάσω και θα κουράσω. Πάντως, όποιος γνωρίζει το μαγικό μυστικό να μηδενίσει η χώρα το έλλειμμά της μέχρι το 2011 και δεν το αποκαλύπτει στο κράτος και στην κυβέρνηση για άμεση εφαρμογή, δεν μπορεί να είναι πατριώτης και δεν λυπάται τουλάχιστον τους ΄Ελληνες πολίτες που υποφέρουν.