ο κολοτούμπας

Το να αλλάζεις απόψεις δεν είναι κακό. Το να αλλάζεις πολιτικό χώρο, δεν είναι κακό.
Το να είσαι όμως κολοτούμπας είναι εξευτελιστικό. 
Ας μιλήσουμε με υποθέσεις. Ας πούμε ότι κάποτε υπήρχε ένα παιδί, που του άρεσε να παρκάρει παράνομα, γιατί έτσι γούσταρε.
Αυτό το παιδί λοιπόν σύντομα ίσως και ξαφνικά αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά. Πήγε με τον απέναντι πολιτικό χώρο, αλλά αυτό δεν είναι κακό. Ίσως είναι και
καλό στην τοπική αυτοδιοίκηση. Προσπαθώντας όμως να κερδίσει ακόμα περισσότερους "φίλους" ξεκίνησε να ανακατεύεται με τα "ιδιαίτερα" του άλλου πολιτικού χώρου. Έτσι έλαβε μέρος σε εσωκομματικές εκλογές, έκανε αγώνα για υποψηφίους, προσπάθησε, ίσως και κάπου να τα κατάφερε.
Θέλοντας όμως να επωφελείται συνεχώς κράταγε και επαφές με τους πρώην "συγγενείς" του. Τα κατάφερνε γιατί ρουφιάνευε και είναι χρήσιμοι οι ρουφιάνοι στη σημερινή εποχή.
Συνέχισε λοιπόν κανονικά και πολιτικά και με τη στάθμευση του οχήματός του. . .
Κάποια στιγμή όμως έχασε το μέτρο και άρχισε να κατηγορεί ανθρώπους οι οποίοι κατά το παρελθόν του  είχαν σταθεί σε διάφορους τομείς. Να κατηγορεί ανθρώπους οι οποίοι όταν τους ζήτησε κάτι, το έπραξαν. . .
Γρήγορα η δράση του κολοτούμπα αποκαλύφθηκε, καθώς πρώτος δίδαξε τη ρουφιανιά. . .
Αυτό που του έμεινε λοιπόν ήταν η σύντομη και άδοξη τελικά πολιτική καριέρα, το παρατσούκλι κολοτούμπας και μία κλίση . . . όχι για το παράνομα σταθμευμένο όχημα, αλλά για τη στάση του.
Πλέον όλοι γνωρίζουν το ποιος πραγματικά είναι.
Υ.Γ. Η ιστορία είναι φανταστική και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις.